توماس ادیسون

مرد خستگی ناپذیر

توماس آلوا ادیسون یکی از بزرگ‌ترین مخترعان آمریکایی است که اختراعات بی‌شماری دارد که مهم‌ترین آن‌ها در زمینه‌ی الکتریسیته و قدرت هستند. در حالی که دو عدد از مهم ترین اختراعات او، لامپ رشته‌ای و گرامافون می‌باشد، مسلماً مهمترین اختراع ادیسون، تحقیقات سازمان‌یافته‌ی او در نظر گرفته می‌شود.
توماس ادیسون مخترع با استعداد در سال 1847 در شهر میلان ایالت اوهایو آمریکا به دنیا آمد. او فقط حدود سه ماه آموزش و تحصیل رسمی آن زمان را داشت چون مدیر مدرسه‌اش دریافته بود که وی پسری عقب افتاده است.

بحق مى توان گفت که ادیسون یکى از آن افرادى بود که از اقشار پائین اجتماع منشاء گرفت و بعدها به شهرت و ثروت فراوان رسید. توماس ادیسون درآمریکا تحت عنوان «از ظرف شویى به میلیونرى رسیدن» نامیده مى شود. توماس بدون شک امروزه یکى از قهرمانان ملى آمریکا به شمار مى آید.

ادیسون دوران نوجوانی خود را با کارهایی چون فروختن ساندویچ و آب‌ نبات در کنار ریل قطار یا شیرینی‌ فروشی گذراند. او که برای فروش اجناس خود، مرتبا با قطار در رفت و آمد بود، توانست از شرکت راه‌آهن نمایندگی توزیع یک روزنامه دیترویتی را به دست آورد. با پس‌انداز حاصله از فروش روزنامه، توانست یک دستگاه ماشین چاپ بخرد.
دستگاهش را در یک واگن بارکشی نصب کرد و اولین شماره روزنامه خود را با نام «ویکی هرالد» منتشر کرد. در واقع او خود تمام کارهایش را انجام می‌داد و نخستین روزنامه‌ای بود که در یک قطار در حال حرکت حروفچینی و چاپ می‌شد.
از آنجا که وی علاقه داشت کاری کند تا همه چیزهای اطرافش بهتر عمل کند، مادرش به او اجازه داد تا لابراتواری در خانه راه بیندازد و آزمایشاتش را در آنجا انجام دهد.
اولین اختراع او یک دستگاه شمارش آرا بود که آن را در 21 سالگی اختراع کرد؛ آن دستگاه به فروش نرفت و ادیسون از آن پس تلاش خود را روی اختراع ابزار و وسایلی متمرکز کرد که بتواند بازار خوبی داشته باشد.
ادیسون تنها مخترع نبود بلکه در زمینه‌های سازماندهی چندین کمپانی صنعتی نقش مهمی داشت. یکی از مهم‌ترین تشکیلاتی که او به وجود آورد امروزه به نام شرکت جنرال الکتریک در سراسر دنیا معروف است.
سال 1877 ادیسون موفق به ساخت وسیله‌ای شد که قادر به ضبط صدا و دو تا سه بار پخش بود، او نام اختراع جدید خود را فونوگراف گذاشت. این وسیله او به شدت مورد استقبال قرار گرفت حتی دولت رسما وی را به واشنگتن دعوت کرد تا اختراعش را در برابر مقامات به نمایش بگذارد.

لامپ الکتریکی

سابقه سیستم روشنایی الکتریکی به قرن نوزدهم برمی‌گردد. والیس صنعتگر آمریکایی نوعی چراغ برق را روانه بازار می‌کند این چراغ الکتریکی ابتدا بازده پایینی داشت و عمر ذغال‌هایش کم بود ادیسون تصمیم به اصلاح آن گرفت و به جای ذغال، ماده مناسب‌تری به کار برد و توانست با کمک همکارانش لامپی بسازد که 40 ساعت نور بدهد. البته آنها تحقیقات خود را بیشتر کردند و عمر متوسط چراغ برق را به 500 ساعت رساندند.
او تصمیم به تاسیس یک نیروگاه گرفت و برای این کار او از روزنامه‌نگاران و صاحبان سرمایه دعوت کرد تا در شب برای دیدن اختراعش به منلوپارک بیایند. مهمانان با دیدن منظره لامپ‌های نورانی تحت تاثیر قرار گرفتند و پیشنهاد ادیسون را برای تاسیس نیروگاه (کارخانه بزرگ الکتریسیته)‌ پذیرفتند. 2 سال بعد اولین نیروگاه او به 85 مشتری برق می‌فروخت و توانایی روشن کردن 500 لامپ را دارا بود. سال 1880 تنها امتیاز اختراع رشته ذغالی پرمقاومت را به ادیسون دادند زیرا کارشناسان معتقد بودند ساخت لامپ ادیسون بر مبنای مطالعات ویلیام سایر انجام شده است.

خدمات برای دولت

ادیسون انجمن مشاوره‌ی نیروهای دریایی آمریکا را در طول جنگ جهانی اول ریاست می‌کرد و 45 اختراع دیگر نیز داشت. این اختراعات شامل جایگزینی برای مواد شیمیایی که از قبل وارد می‌شدند، سیستم تلفن برای کشتی، نورافکن برای زیر آب، ابزار دفاعی در مقابل زیردریایی‌های آلمانی و اختراعات دیگر می‌باشند. بعدها ادیسون آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی دریایی را افتتاح کرد، که یک موسسه‌ی برجسته‌ی آمریکایی برای تحقیق در زمینه‌ی سلاح‌های سازمان‌یافته محسوب می‌شود.

دیگر اختراعات ادیسون

دهنی زغالی تلفن، ماشین چاپ، میکروفن، گرامافون، دیکتافون، فونوگراف، کینتوگراف، تلسکرایب، کینتوسکوپ (نوعی دستگاه نمایش فیلم)، دینام موتور ، لاستیک مصنوعی، قلم خالکوبی، دستگاه شمارش رای ، باطری قلیایی برای ماشین های الکتریکی و … از جمله مواد و وسایلی هستند که بدست ادیسون و همکارانش ابداع یا بهینه شدند.

او اگر پشتکار و زیرکی نداشت قطعا نمی‌توانست امتیاز 2500 اختراع جهان را به نام خود ثبت کند.

توماس ادیسون یک طراح نورپردازی، مهندس، مخترع، دانشمند، و کارآفرین اهل ایالات متحده آمریکا بود.
وی همچنین برنده جوایزی همچون لژیون دونور (فرمانده) شده است.

نوآوری عبارت است از یک درصد الهام روح و نود و نه درصد عرق ریختن و تلاش کردن.