الکس فرگوسن

سرمربی منچستریونایتد با وجود بردن ۴۷ جام مختلف، عطش وصف ناپذیری برای قهرمانی دارد.

«آلکس فرگوسن» با نام کامل آلکساندر چپمن فرگوسن ۳۱ دسامبر ۱۹۴۱ در محله گووان شهر گلاسکو به دنیا آمد، اما حالا با گذشت ۷۰ سال از عمر او، کمتر کسی هست که فرگوسن را در لباس شاگرد کارخانه آچارسازی شهر گلاسکو به یاد آورد.
کسی که نزدیک به ۷ سال از بهترین روزهای جوانی اش را در آن کارخانه سپری کرد و به دلیل علاقه شدیدی که به فوتبال داشت، در همان سال‏ها به عنوان بازیکن آماتور در تیم های «کوییز پارک» و «سنت جانسون» عضویت داشت.

فرگوسن آن زمان که تصمیم گرفت کار در کارخانه آچارسازی را رها کند، بر این باور بود که در آینده عشق به فوتبال، تمام زندگی اش را فرا خواهد گرفت. او این تصمیم را در ۲۳ سالگی گرفت و همان زمان به عنوان بازیکن تمام وقت به عضویت تیم «دانفرملین» درآمد.
در سال 1967 با 65000 پوند به رنجرز پیوست. در سپتامبر سال 1974 به عنوان مربی ایست استر لینگ منصوب شد ولی 3 ماه بعد از سنت میرن سردرآورد. سال 1980 با قهرمانی در لیگ اسکاتلند همراه آبردین اولین افتخار مربیگریش را کسب کرد.
در سال 1983 آبردین 1 بر صفر رنجرز را شکست داد تا جام حذفی را حفظ کند و رئال مادرید را در گوتنبرگ 2 بر 1 مغلوب کرد تا جام برندگان اروپا را به خود اختصاص دهد. در سال 1985 در پی مرگ جک استین در خلال بازی مقدماتی ولز با اسکاتلند فرگوسن مربی موقت تیم ملی اسکاتلند شد.
سال بعد اسکاتلند در همان دور اول از جام جهانی حذف شد. این تیم در ایام مربیگری فرگوسن 3 برد 4 مساوی و 3 باخت کسب کرد و 8 گل به ثمر رساند و 5 گل دریافت کرد.
فرگوسن در سال 1990 اولین جامش در اولد ترافورد را با پیروزی 1 بر صفر برابر کریستال پالاس در دیدار تکراری فینال جام حذفی به دست آورد. سال بعد منچستر یونایتد در روتردام 2 بر 1 از سد بارسلونا گذشت تا جام برندگان جام را به دست آورد.
در سال 1993 انتظار 26 ساله منچستر برای قهرمانی لیگ برتر خاتمه یافت. فرگوسن در ماه ژانویه با خرید روی کین از ناتینگهام فارست با قیمت 75.3 میلیون پوند رکورد نقل و انتقالات این کشور را شکست.
در سال 1994 منچستر یونایتد چهارمین تیم قرن و ششمین تیم در کل تاریخ فوتبال انگلستان شد که در یک فصل قهرمانی در جام حذفی و لیگ برتر را با هم جشن می‌گرفت. شیاطین سرخ در فینال جام حذفی چلسی را 4 بر صفر شکست دادند.
دو سال بعد منچستریونایتد اولین تیم تاریخ فوتبال انگلستان شد که دو بار هر دو جام لیگ و حذفی را فتح کرد. شاگردان فرگوسن در لیگ برتر از نیوکاسل سبقت گرفتند و در جام حذقی لیورپول را 1 بر صفر شکست دادند. سال 1997 فرگوسن قصد داشت با تصاحب جام قهرمانان اروپا خود را همسنگ سرمت بابسی سازد اما منچستر در مرحله نیمه نهایی به دورتموند باخت.
در سال 1999 فرگوسن شکوهمندترین فصل تاریخ منچستر را با تصاحب 3 جام اروپا و حذفی و لیک برتر رقم زد. این مربی در ماه می قراردادی امضا کرد که تا سال 2002 در منچستر باقی بماند. در 11 ژوئن در مراسم جشن تولد الیزابت نشان شوالیه را دریافت کرد. در 11 اکتبر مراسم و مسابقه‌ای به گرامیداشت حضور موفق او در اولدترافورد با حضور ستارگان کنونی و اسبق منچستر برگذار شد.
در دسامبر سال 1999 فرگوسن به عنوان بهترین مربی سال جهان جایزه ویژه بی.بی.سی را دریافت کرد و تیمش به عنوان بهترین تیم سال شناخته شد. سال بعد فرگوسن در این فصل منچستر را به ششمین قهرمانیش در لیگ برتر با اختلاف 18 امتیازی نسبت به آرسنال رهنمون کرد. وی در 8 می فاش کرد که پس از انقضای مربیگریش در سال 2002 منچستر را تنها می‌گذارد اما همچنان می‌خواهد در اداره باشگاه نقشی داشته باشد.
فرگوسن اولین مربی است که با یک تیم انگلیسی فاتح 3 جام متوالی لیگ می‌شود. در 27 فوریه سال 2002 منچستر اعلام کرد که فرگوسن قراردادش را یک روز پس از پیروزی 5 بر 1 برابر نانت فرانسه در لیگ قهرمانان اروپا به مدت 3 سال دیگر و تا سال 2005 تمدید کرده است.
سال 2005 آغاز فشارها بر فرگوسن بود. در لیگ برتر پس از چلسی و آرسنال سوم شد. در جام اتحادیه حذف شد. در جام حذفی در فینال مغلوب آرسنال شد و بلاخره در لیگ قهرمانان اروپا در مرحله یک هشتم نهایی در مقابل آ.ث میلان حذف شد.

آلکس تا چند ماه دیگر ۷۰ ساله می شود، اما از شور و شوق او برای فوتبال ذره ای کاسته نشده. مردم درباره بازنشستگی او صحبت می کنند و من همیشه به یاد سه گانه او در سال ۱۹۹۹ هستم، بویژه آن پیروزی باورنکردنی در فینال لیگ قهرمانان که تدی شرینگهام و اوله سولشایر در دقایق تلف شده گل زدند تا بایرن مونیخ را ۲ بر یک ببرند. شاید آن زمان بهترین زمان برای بازنشستگی او بود، اما حالا ما اینجاییم؛ ۱۲ سال بعد و او هنوز هم دارد با قدرت به پیش می رود. همیشه می خندم هنگامی که به زمانی می اندیشم که او گفت قصد بازنشستگی دارد و کتی، همسرش باعث شد نظرش را عوض کند. کتی طرفدار سرسخت فوتبال نیست. او تنها نمی خواست همسرش مانند بازنشسته ها صبح تا شب در خانه باشد!
اما روزی اندوهگین فرامی رسد که او با سری بالا و به عنوان قهرمان، اولدترافورد را ترک خواهد کرد.