محمد علی اسلامی ندوشن
افکار و تجارب بزرگان، مانند چراغی فروزان هدایتگر نسل‌ها و عصرهاست و برای آنها می‌تواند «راه» را از «بی‌راه» بازشناساند و به سرمنزل مقصود برساند. شاخه آنگاه می‌تواند ببالد و ثمر دهد که از ریشه‌ای استوار برخوردار باشد و از غذایی بی‌گزند تغذیه کند. فرهیختگان ریشه‌های استوارند و مایه‌های امید، پشتگرمی به این داشته‌ها و بهره‌جویی از آرا و تجربیات آنها، نکته‌ای اساسی و ضرورتی ناگزیر است. دوری از این مهم و نادیده گرفتن آن خطایی بزرگ است و زیان‌های فراوان به دنبال می‌آورد. یکی از این ریشه‌های استوار که بیش از نیم قرن است در گستره فرهنگ تلاش‌های پیگیرانه دارد و سایر ثمر خود را سخاوتمندانه نثار مردم کرده، آقای دکتر محمدعلی اسلامی‌ندوشن است.
این نویسنده چیره دست که با قلم سحرانگیز خود آثاری ماندگار خلق کرده و به حق نیز سلطان نثر معاصر لقب گرفته، حرفهای زیادی برای گفتن دارد و درسهای فراوانی برای آموزاندن.
محمدعلی اسلامی ندوشن (زاده ی ۱۳۰۴ در ندوشن یزد ) شاعر، منتقد، مترجم و پژوهشگر برجستهی ایرانی است.
وی از حدود 12 سالگی سرودن را آغاز کرد و پس از آمدن به تهران در دوران دبیرستان، حرفهای تر شعر می‌گفت. وی در این زمان بعضی از قطعه شعرها را در مجله سخن منتشر می‌کرد.
اسلامی پس از اتمام دوره دبیرستان برای ادامه ی تحصیل وارد دانشکده حقوق شد و به دریافت لیسانس توفیق یافت و به منظور تکمیل تحصیلات به اروپا عزیمت نمود. مدت 5 سال در فرانسه و انگلستان به اندوخته‌های علمی خود افزود و با گذراندن پایان نامه دکترای خود به نام «کشور هند و کامنولث» به دریافت دکترای حقوق بین‌الملل از دانشکده حقوق دانشگاه پاریس نائل آمد.
فعالیت‌های اسلامی ندوشن در دوران تحصیلات در اروپا، بیشتر آشنایی با زبان فرانسه و شرکت در سخنرانی‌های دانشگاه سوربن بود و به جز چند داستان کوتاه و چند قطعه شعر و پایان نامه دکترایش چیز دیگری ننوشت.
وی پس از بازگشت به ایران ، چند سال در شغل قاضی دادگستری خدمت کرد و پس از ترک خدمت در دادگستری، به تدریس حقوق و ادبیات در برخی دانشگاه‌ها و آموزشگاه‌های عالی، از جمله: دانشگاه ملی، مدرسه عالی ادبیات، مدرسه عالی بازرگانی و مؤسسه علوم بانکی پرداخت و اکنون در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران و در مقطع دکترای ادبیات به تدریس مکتب‌های ادبی جهان می‌پردازد.
اسلامی بیشتر اوقات خود را صرف در تحقیق آثار علمی و ادبی ایران و ترجمه آثار نویسندگان جهان کرده و آثارش در مجلات پیام نو ، سخن ، یغما ، راهنمای کتاب و نگین چاپ شده است.
محمدعلی اسلامی ندوشن ، برخی از آثار خود را با امضای مستعار «م. دیده ور» چاپ و منتشر ساخته است. کتاب «ابر زمانه و ابر زلف» در سال 1342 به عنوان کتاب برگزیده سال از سوی انجمن کتاب انتخاب شد.
دکتر ندوشن در مدت 50 سال بیش از 45 کتاب و صدها مقاله در باب فرهنگ و تاریخ ایران و ادبیات فارسی به رشته ی تحریر درآورده است.
برخی از کتاب‌های دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن :
ماجرای پایان‌ناپذیر حافظ – چهار سخنگوی وجدان ایران – تأمّل در حافظ – زندگی و مرگ پهلوانان در شاهنامه – داستان داستان‌ها – سرو سایه فکن – ایران و جهان از نگاه شاهنامه – نامه نامور – ایران را از یاد نبریم – به دنبال سایه همای – سخن‌ها را بشنویم – ایران و تنهائیش – مرزهای ناپیدا – صفیر سیمرغ و ….
تو را بینم که چون یک خرمن صبح
به بالا می‌روی آرام و آرام
من اینجا دیر ماندم، دور ماندم
به زنجیر امید ناسرانجام
ارسال نظر