محمدجواد ظریف
دیپلماتی که هنری کیسینجر Henry Kissinger ، مشاور امنیت ملی سابق ایالات‌متحده آمریکا، یک جلد از کتابی که چندی پیش نوشته است را به او هدیه داده و در صفحه نخست آن نوشته است: تقدیم به دشمن قابل احترام، ظریف.
محمدجواد ظریف در تاریخ 17 دی ماه سال 1338، در یــک خــانواده مــذهبی ســنتی و نسبتاً ثروتمند در تهران متولد شد.
مادرش فرزند یکی از تجار بزرگ تهران و پدرش از تجار بنام اصفهان بود. وی بعنوان تنها فرزند خانواده به تلویزیون، رادیو و روزنامه دسترسی نداشت و والدینش اجازه رفت و آمد با دیگران را به او نمی‌دادند.
تحصیلات مقدماتی را از سال ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۵ در دبستان و دبیرستان علوی تهران انجام داد.
ظریف در سال ۱۳۵۵ با ویزای دانشجویی به آمریکا رفت و از سال ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۶ دیپلم خود را از کالج مقدماتی درو در سانفرانسیسکو گذراند. وی لیسانس و فوق لیسانس روابط بین‌الملل و کارشناسی ارشد مطالعات بین‌المللی در سال های ۱۳۶۰، ۱۳۶۱ و ۱۳۶۳ از دانشگاه ایالتی سان فرانسیسکو و دانشگاه دنور گرفت.
در سال ۱۳۶۶ که جنگ ایران و عراق ماه‌های پایانی خود را سپری می‌کرد و فشارهای بین‌المللی بر ایران به منظور پذیرفتن متن اولیه قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت به اوج رسیده بود، تیم مذاکره‌کننده ایرانی سعی داشت بجای درج مفادی که انتظارات ایران را برآورده نمی‌کرد، بندهایی از طرح اجرایی دبیرکل سازمان ملل متحد(خاویر پرز دکوئیار) را جایگزین نماید. نوشتن نامه این درخواست رسمی به محمدجواد ظریف، تنها دیپلمات ایرانی وقت مسلط به زبان انگلیسی در نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد گماشته شد تا بتواند مفهوم مورد نظر ایران را به شفافی بیان کند. ظریف نیز با انتخاب کلمات مناسب، توانست نامه موردنظر ایران را تنظیم و در بین کشورهای عضو منتشر کند. این درخواست که با افزودن آن به قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت موافقت شد، در وزارت امور خارجه ایران به «Tantamount Letter» مشهور شد.
زمانی که ظریف آزمون‌های جامع دکترایش را در سال 1364 در دنور گذراند، اداره مهاجرت ایالات‌متحده، ویزای او را باطل کرد. پس از این اتفاق وی به نیویورک رفته و در نمایندگی ایران مشغول به کار شد. وی طی سه سال بعد و از راه دور، تحصیلاتش را تکمیل کرد. در طول این مدت ظریف توانایی‌های خود را برای دولت ایران ثابت کرد و این‌چنین با حضور او در وزارت خارجه موافقت شد.
محمد جواد ظریف که پیش از دوران دانشگاه برای ادامه تحصیل به امریکا سفر کرده بود از 22 سالگی و در سال 1982 به نمایندگی ایران در سازمان ملل رفت و سربازی اش را به عنوان کارمند محلی دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل گذراند.
وی در سال 1988 همزمان با دریافت مدرک دکترای حقوق بین‌الملل به تهران فراخوانده و مشاور وزیر در امور بین‌الملل شد. یک سال بعد به نیویورک بازگشت تا معاون نمایندگی ایران در سازمان ملل شود.
وی به اقتضای حضور و همچنین فعالیت دیپلماتیک طولانی مدت در آمریکا، ارتباط گسترده‌ای با جامعه آمریکا و محافل سیاسی و علمی این کشور داشته است. روزنامه هرالدتریبون Herald Tribune ، در مقاله‌ای به قلم Warren Hogg، به حضور گسترده محمد جواد ظریف در مجامع عمومی آمریکا اشاره می‌کند:
«محمد جواد ظریف به اندازه‌ای در دانشگاه‌ها، محافل عمومی سیاسی و اجتماعی حضور پیدا می‌کند که لیزا اندرسون، رئیس دانشکده امور بین‌الملل دانشگاه کلمبیا از وی پرسیده است که آیا قصد شرکت در رقابت‌های انتخاباتی آمریکا را دارد؟»
ظریف تا مدتی پس از انتخاب محمود احمدی‌نژاد به عنوان رییس‌جمهور نیز در سمت نمایندگی ایران در سازمان ملل باقی بود. وی پس از عزل از این سمت به تهران بازگشت. در مردادماه سال 1386 از سوی منوچهر متکی، وزیر امور خارجه وقت، به سمت دستیار ارشد وزیر منصوب و تا سال 1389مشغول بود.
پس از آن به دانشگاه آزاد رفت و معاونت بین‌الملل دانشگاه آزاد اسلامی را مدیریت کرد.
همچنین او عضو هیات علمی گروه عمومی دانشگاه تهران بوده است و در مقاطع دکتری و کارشناسی ارشد در حوزه‌های دیپلماسی در سازمان‌های بین‌المللی، سازمان‌های بین‌المللی و موضوعات جهانی، حل و فصل اختلافات در سازمان ملل متحد، امنیت منطقه‌یی و بین‌المللی، مبانی حقوق بشر، حقوق بشر و سازمان‌های بین‌المللی، حقوق بشر و سیاست جهانی تدریس کرده است.
