جمشید مشایخی

استاد جمشید مشایخی بازیگر، پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون ایران است. وی دارای نشان درجه یک فرهنگ و هنر است.

 مشایخی متولد ۱۳۱۳ در تهران است. او پیش از حضور در سینما سال ها در صحنه تئاتر بازیگری آموخت و در سال ۱۳۳۶ در اداره تازه تاسیس هنرهای دراماتیک استخدام شد.

جمشید مشایخی نقش های ماندگاری در سینمای ایران ایفا کرد. همین طور او با بهترین کارگردانان ایرانی همکاری کرد. به قول حاتمی، او بهترین کسی است که دیالوگ های شاعرانه اش را می گوید. مشایخی در اکثر فیلم های علی حاتمی حضور داشت و حاتمی، بهترین نقش هایش را برای او می نوشت.

فیلم هایش با حاتمی را بیشتر از بقیه کارهایش دوست دارد. می گوید حاتمی، سعدی سینماست. در سینما شعر می گوید. مشایخی، شعر را بیش از سینما دوست دارد و علاقه اش به حافظ و مولانا بسیار است. پس از فیلم های حاتمی، «روز واقعه» ، طلسم را دوست دارد .

سینما را با «خشت و آیینه» آغاز کرد. و تا پیش از آن، یک تئاتری دوآتشه بود. آنقدر شیفته که کار اداری را هم به خاطر تئاتر رها کرد.

مشایخی روح ناآرامی داشت. در خدمت سربازی تاب نیاورد و از دانشگاه هم انصراف داد اما تئاتر، مکانی بود برای روح ناآرام جمشید مشایخی که حالا از مفاخر سینما و تئاتر ماست.

مشایخی سه فرزند دارد. نادر، نغمه و سام. شاید شناخته شده ترین آنها نادر مشایخی باشد. نادر، حالا رهبر ارکستر تهران است و سال ها در اتریش موسیقی خواند و ارکسترهای مختلفی را رهبری کرد. شاید وجه تشابه بهترین بازیگران سینمای ایران همین باشد. فرزندان مشایخی و انتظامی، هر دو از بهترین آهنگسازان ایران هستند.

مشایخی، از بازیگران نسل بعد از خود، مرحوم خسرو شکیبایی و پرویز پرستویی را دوست دارد. از جمشید مشایخی در (شب حافظ) فرانسه تقدیر شد.

مشایخی حالا دغدغه های دیگری دارد. موسیقی، شعر، کتاب و نقاشی.
او در سال ۱۳۶۳، بابت بازی در دو فیلم گل‌های داوودی و کمال‌الملک، برندهٔ سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره فیلم فجرشد. از نمایش‌های مهم او بازی در نقش «بزرگ آقا» در نمایش میراثکارِ بهرام بیضایی در تالار ۲۵ شهریوردر آذر ماه ۱۳۴۶ بود.

مشایخی در سال ۹۳ به عنوان سفیر سلامت چشم و بینایی و در سال ۹۴ به عنوان سفیر سلامت از سوی وزارت بهداشت و دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تهران معرفی و به وی تندیس سلامت اهدا شد.